نادری در تحلیل تجمعات اعتراضی گفت: در جنبش اخیر، اقتصاد پررنگ است؛ 8 سال دولت ناکارآمد نئولیبرال ها در ایران. در دولت جناب آقای حسن فریدون وجود داشت. تولید به کلی خوابید. خصوصی سازی ها تحت عنوان مخصوصی سازی انجام شد. طبقات متوسط به طبقه فرودست پرتاب شدند در اثر سیاست های نئولیبرال بودیم.
نماینده تهران گفت: سیستم غربی اوج مداخله گری است، اما جنس مداخله گری آن شناختی است، از نوع نرم است. این مسلم است. نمی شود ما سیستم خنثی داشته باشیم. همه سیستم ها مداخله گر هستند.
او گفت: کاش ما به سمت همگن سازی می رفتیم! نئولیبرال هایی که آمدند از آن طرف بام افتادند. این حجم از خصوصی سازی در آموزش، بخش زیادی از بحران از مداخله سیستمی بود، دولت های نئولیبرال کردند.
نماینده تهران گفت: این جنبش آن قدر که دارد بازنمایی می شود نیست، البته یک جنبش است. بالاخره ما باید آن را ببینیم و ریشه هایش را بشناسیم.
احمد نادری گفت: در مورد این جبنش؛ رسانه اینجا دارد یک بازنمودی را انجام می دهد که در واقع یک هایپرریالیتی (فراواقعیت) دارد ایجاد می شود. رسانه های آن طرف. رسانه های داخلی که همه خوابند! صداوسیمای ما خواب است!
او گفت: دارند فراواقعیتی ایجاد می کنند که اصلا هیچ نسبتی با واقعیت اولیه ندارد.دوستی از شمال شرق کشور با من تماس گرفته بود، آدمی تحصیل کرده، جوری در واقع صحبت می کرد که الان من که دارم در تهران راه می روم در جوی خیابان بجای آب، خون راه افتاده است!
نماینده تهران گفت: گفتم از این خبرها نیست، چرا فکر می کنید این طور است. این قدرت شبکه و بازنمایی رسانه ای است.
او گفت: این جنبش آن قدر که دارد بازنمایی می شود نیست، البته یک جنبش است. بالاخره ما باید آن را ببینیم و ریشه هایش را بشناسیم.
نادری گفت: من معتقد هستم که نقطه انحراف تاریخی در انقلاب اسلامی و نقطه شروع آن دولت آقای رفسنجانی است که اساسا افکار نئولیبرال را توسط افراد نئولیبرال - در درجه اول اقتصادی - پیاده کردند و نقطه انحراف شکل گرفت.
او گفت: در همه انقلاب ها ممکن است افراط هایی باشد. آیا انقلابی هست که در آن حرکات از جنس افراط نبوده باشد؟ من که سراغ ندارم!
نماینده تهران گفت: انقلابیون باید کم کم خطاها را اصلاح بکنند. من هم به گزینش نقد دارم. غرب هم گزینش می کند، ولی شیپور را از سر درست می زند، برخلاف ما.
نادری گفت: در دوستان اصلاح طلب همیشه یک بحثی می بینم که در واقع دموکرات نیستیم و دموکراسی راه حل است. منتهی بحث این مدلی همیشه هست. در خارج (در دوران تحصیل در اروپا) هم با مخالفان جمهوری اسلامی همین بحث بود. می گفتند این حکومت بدی است، آخوندها فلان هستند، تا وقتی آخوندها باشند ما دموکرات نیستیم و این کلیشه ها. و جالب است که من می شنیدیم که همین آدمی که دم از دموکراسی می زند و 40 سال است که در آلمان زندگی کرده خانمش را در خانه کتک می زند! دموکراسی از خود آدم شروع می شود. سوال این است که اصلا ما ظرفیت دموکراسی را داریم؟
